69.

                    - Bardzo miło i z atrakcjami spędziłem z wami czas. – powiedział Jacek gdy wszedł do salonu – Bardzo wiele wrażeń miałem tym razem. Aż nie chce się wracać do domu.

                    - Widzisz jakiś problem, zostań. Masz tu swoje miejsce…

                    - Wóz już mam załadowany. – odpowiedział uśmiechając się – W puszczy też jest wspaniale. Najlepszy jest ten brak pośpiechu i odpowiedzialności. Robisz coś jak chcesz i gdy chcesz. Pełna swoboda. Podoba mi się to. Żal z tego rezygnować.

                    - Ale wiesz że z czasem nadoje ci ta swoboda …  - powiedziała zatroskana mama.

                    - Wiem. Ale pozwólcie że jeszcze w ten sposób pożyję. Pewnie wrócę za jakiś czas, ale nie teraz. Nie jestem jeszcze gotów.

                    - Jesteś jeszcze młodym, silnym mężczyzną. Możesz żyć jak chcesz. Tylko pamiętaj, bądź gotów, nie strać szansy gdy się taka trafi. Bądź w odpowiednim czasie we właściwym miejscu.

                    - To co synu, wypijemy coś do obiadu?

                    - Bardzo chętnie, ale nie za dużo. Jutro ciężka trasa przede mną.

                    - Jacek, przecież mówię, wypijemy, a nie się napijemy… - Zażartował.

                    - A więc wypić możemy.

Ojciec przyniósł z kredensu kieliszki i nalewkę. Gdy je napełniał, mama już kończyła nakrywać do stołu.

                    - Smacznego. – powiedziała – Nakładajcie sobie.

                    - Nie wiecie czasem jaka będzie jutro pogoda?

                    - Pogodynka zapowiada zachmurzenie i niestety, mżawkę.

                    - Szlag by to… Nie mogło by to być sucho i słonecznie?

                    - A więc, wypijmy i do apetytu i za pogodę. – wtrącił się do rozmowy ojciec. – Aby nie padało.

                    - Amen!