49.

         Na podwórku nie było nikogo. Jacek zaprowadził konia do stajni. Napoił i dał mu jeść. Gdy skończył, podszedł do obu pojazdów by zdjąć z nich plandeki. Spojrzał na leżące tam rzeczy. Jak by to wszystko ułożyć? Zaplanował że gdy wróci, najpierw rozładuje swoje zakupy w domu, a potem zawiezie rzeczy Joannie. Jednak zostawiając tak jak jest, to po wyładowaniu zakupów rodziców, kolejność będzie odwrotna. W sumie, to wszystko jedno gdzie przeładuje wóz, czy tu czy w domu. Machnął ręką i zrobił minę w podkówkę. Zostawię wszystko jak jest, nie będę się teraz tym martwił. Rozglądnął się za ojcem. Mógłby pomóc rozładować swoje rzeczy. Gdzie on może być? Muszę go poszukać.

Ojciec z mamą, siedzieli w kuchni i popijali kawę. Nie wiedzieli że Jacek wrócił, zajęci byli rozmową.     

- A tu jesteście. Już wróciłem.

- Napijesz się z nami kawy?

- A chętnie, dziękuję.

Mama wstała po filiżankę i nalała mu z dzbanka kawy.

                    - Do ciastka nie będę dawać talerzyka, weź do ręki. Nie chce mi się zmywać.

                    - Jasne. – odpowiedział - Rozładujemy później zakupy?

                    - Yhm… Szybko obróciłeś.

                    - Jak zajechałem, to wszystko już było przygotowane i stało na paletach. Potem spotkałem Jurka i pogadaliśmy sobie w pubie. Wiecie że już zostanie dziadkiem? Kochliwa teraz ta młodzież, oj…

                    - On też nie czekał długo. Nie urodzi sowa sokoła. – Roześmieli się.

                    - A ile on ma lat? – spytała mama – Jest prawie w twoim wieku. Czterdziestkę skończył już dawno, to i czas.

                    - Ale dziadkiem?..

                    - A co, młodym żałujesz? – powiedział ojciec – Niech się kochają…

                    - Świntuch…

                    - Masz rację tato, niech się kochają. – Zaśmieli się raz jeszcze.

                                                                                                  ***