83.

                 Jacek zrobił tak samo poduszkę ze swojego ubrania i ułożył się obok Joanny. - Mmm, Ale miło.

                    - Niewiadomo kiedy chwycili się za ręce i milcząc zapatrzyli w błękitne, pokryte Cumulusami  niebo.

- Joanno. - przerwał milczenie Jacek.

- Słucham. – odpowiedziała sennie.

- Dobrze mi z tobą.

- Mmm…

- Chyba się w tobie zakochałem.

- To nic. Ja czuję to samo. – Joanna odpowiedziała swobodnie.

Jacek uniósł się i ukląkł przy niej. Zajrzał w jej oczy patrząc czy nie żartuje. Nic nie mógł odczytać z jej twarzy. Joanna leżała nieruchomo z przymkniętymi oczyma. Żaden, nawet najmniejszy grymas nie zdradzał jej uczuć. Spytał…

- Joanno…

- Mhm.

- Czy to ci powiedziałaś przed chwilą to prawda?

- Mhm. - otworzyła wolno oczy i spojrzała na Jacka

- Od pierwszej chwili, gdy cię ujrzałam, nie mogłam przestać o tobie myśleć.

- Joanno…

- Mhm… - zaśmiała się nie mogąc dłużej zachować powagi.

Jacek powoli pochylił się nad Joanną, spojrzał na jej uśmiechniętą twarz. Gdy spoważniała, zbliżył swe usta do jej i pocałował. Najpierw całował jej usta delikatnie, nieśmiało. Potem gdy odwzajemniła jego pocałunek, zaczął całować ją mocno i z namiętnością jakiej się nie spodziewał. Rozpaleni i pełni uczuć, które dotyk ich warg uwolniło, przytulili się do siebie. Ręce zaczęły przygarniać i pieścić ciała. Poczuli żar który promieniował od ich głów po lędźwie. Podnieceni, przestali kontrolować stosowność swojego zachowania. W piersiach brakowało tchu, serca biły szybko. W głowach zapanował mętlik. Było im obojętne czy ktoś ich obserwuje.

Joanna pierwsza oprzytomniała. Leciutko i delikatnie zaczęła oswobadzać się z ramion Jacka… A on nie oponował.

                    - Jacek, zaczekajmy, nie śpieszmy się. – dysząc z podniecenia oznajmiła – To nie jest dobry moment ani miejsce. Ktoś może zobaczyć. Chciałabym się zabezpieczyć. Nie chciała bym zaraz… Mam teraz te dni…

                    - Masz rację, zapomniałem się… Ale do diaska, to było coś ... – odpowiedział dysząc z podniecenia. – Nie myślałem że jestem do takich uniesień jeszcze zdolny. Uśmiechnęli się do siebie. Oddychali głęboko, leżąc na boku i patrzyli sobie w oczy.

                    - Wiesz, kocham cię.

                    - Ja ciebie też Jacku.

                                                                                                                      ***