82.

                    - O tu jest świetne miejsce. – powiedziała, Joanna gdy się znaleźli na polanie – Milutko tu i ciepło, na słoneczku, i w zupełnym zaciszu.

                    - Oj trzeba łapać te słońce, gdy jeszcze tak miło grzeje. 

Rozłożyli koc i usiedli, na nim rozglądając się dookoła. Po chwili zdjęli też, zbędne w upale wierzchnie okrycie.

                    - Ale dziś przytulnie tu i przyjemnie…

- I tak spokojnie. – Jacek wyciągnął delikatnie z torby wino i szkło – Wypijmy zanim się nagrzeje.

- Masz rację. Białe wino powinno być chłodne. Za co wypijemy?

- Za cudowne chwile w twoim towarzystwie.

Wziął korkociąg do ręki i celebrując tę chwilę, pomału, zajął się odkorkowaniem butelki. Potem, wolno, tak jak przed chwilą, wziął do lewej ręki kieliszki i z namaszczeniem je napełnił. Odstawił na trawę butelkę i podał kieliszek Joannie.

                    - Jesteś bardzo miły. Ale ja wypiję, za te chwile, w twoim towarzystwie. Pozwolisz?

- Żyjemy w wolnym kraju. A więc… Za te chwile… - Umoczyli usta w chłodnym, złocistym trunku. 

- Mmm, dobre, jeszcze chłodne. Nie za słodkie, nie za kwaśne. Na takie właśnie miałem ochotę.

- Cieszę się. Może ciastko? – Joanna otworzyła opakowanie ciastek wyjęte z torby i podała Jackowi. Pokręcił głową.

- Może później. Chciałbym podelektować się jeszcze samym winem. Wspaniale smakuje.

Wzięła jedno i odłożyła paczkę obok kieliszka. Sięgnęła po sweterek, zrobiła z niego poduszkę i położyła się wygodnie na kocu.

                    - Dobry pomysł. Mogę położyć się obok?

                    - Żyjemy w wolnym kraju. -zaśmiała się.