149.

- Podziwiasz widoki? Pięknie prawda?…

- Tak, podoba mi się tu. Chciałbym zamieszkać w takim miejscu. Spokój, swoboda, nikt nie przeszkadza i nikomu się nie przeszkadza. To jest to co mi się podoba…

- Myślę że nie ma przeszkód byś się tu teraz przeniósł. Bardzo bylibyśmy radzi gdybyś zamieszkał z nami.

- Rozumiem … Ale teraz chciałbym być z tatą… Przeżywa teraz ciężkie chwile…

- Wiem. Jest coraz słabszy. Szkoda że tak to się ułożyło. Boleję nad tym, no ale tak to czasem bywa. Różnie w życiu losy się układają. Na niektóre sprawy mamy wpływ, na inne nie. Choroby należą do tych drugich… Chodź pójdziemy do Jacka już pewnie na nas czeka…

- Co mamy teraz w planie?

- Chyba jeszcze trochę tu posiedzimy, nad jezioro pojedziemy później.

- I na polowanie.

- I na polowanie… Musimy jeszcze porozmawiać z Jackiem i ustalić co, kiedy i jak...

                                                           ***

- Witam wędrownika... Martwiliśmy się o Ciebie, zmyłeś się tak nagle i cicho. – Jacek z uśmiechem, delikatnie obsztorcował Adasia.

- Spaliście tak smacznie. Nigdzie daleko nie odchodziłem. Wystarczyło krzyknąć…

- Nic się nie stało. To co robimy? – Zwrócił się z pytaniem do Joanny.

- No właśnie, trzeba to ustalić. Za ile czasu jedziemy nad jezioro? Bo ja jeszcze chciałabym trochę w domu posprzątać i takie tam…

- I na polowanie mieliśmy jechać. – wtrącił cicho Adam.

- Z polowaniem nie musimy się nadto śpieszyć. Myślę że za dwie godziny już będziemy mogli wyjeżdżać. Ja też teraz powinienem zrobić nieco porządku z gałęziami, połamało się ich trochę podczas zimy i w czasie wichur... Pomożesz mi Adam?

- Chętnie.

- No to do roboty. Najpierw je pozbieramy, niektóre porąbiemy, potniemy grubsze piłą i ułożymy tu na kupie pod płotem.

- A jest tu piła?

- Jest, jest wszystko. Są w domu w komórce, ale najpierw zrobimy porządek z gałęźmi. Zaciągniemy je w jedne miejsce najlepiej gdzieś tu, w pobliże płotu.

Po tych słowach, rozeszli się wszyscy po podwórku i zajęli się porządkami. Czas na pracy biegł im bardzo szybko. Nawet się nie obejrzeli gdy zaplanowane dwie godziny minęły. Zostały już tylko drobne poprawki, gdy zadecydowali że powinni już wyruszać.

- Jest ciepło więc umyjemy się i zjemy nad jeziorem. Pod wieczór zapolujemy OK.?

- No to co my jeszcze tu robimy. W drogę… - odpowiedział zniecierpliwiony Adaś.

- A więc zaprzęgam i wyjeżdżamy…

                                                            ***