185.

Ich życie bardzo zmieniło się od chwili zamieszkania w Miasteczku.

Adam po szkole podstawowej, podjął naukę w Technikum Elektrycznym. By przygotować się w ten sposób do studiów na Stanowej Politechnice.

Joanna, znalazła pracę na pół etatu w szkolnej bibliotece, natomiast Jacek podjął się pracy w pobliskim sklepie jako zaopatrzeniowiec. Zaczęło się im świetnie układać.                     Zatrzymali za namową ojca Jacka swą posiadłość nad River Fogg. Bo chciał on na starość przeprowadzić się tam latem i spisać historię tych terenów.  Po śmierci swej życiowej towarzyszki, zmienił się. Znalazł sens życia w czytaniu książek, biografii i monografii okolicznych miejscowości.

Polubił spacery po lesie, wycieczki bryczką, łowienie ryb. Jedynie nie wziął przykładu z Jacka i nie polował. Tak spędzał swój czas na pograniczu dwóch domów. Jacek, Joanna, Adam, byli też częstymi gośćmi w domku pod lasem. Spędzali tam często weekendy, urlop. Łowili ryby, zbierali leśne owoce, grzyby. Jacek bardzo często wybierał się na polowanie, gdy tylko mieli ochotę na dziczyznę.

Odnowiła się znajomość z Weroniką, starą przyjaciółką jego i Laury. Jej sieć sklepów powiększyła się, a jeden założyła nawet w ich miasteczku. Mimo że nadal mieszkali z Markiem w Europie, to kilka razy do roku wpadali do nich z odwiedzinami. Dzieci ich też bardzo polubiły mentalność ludzi z tych stron. Myślały by kontynuować naukę w kraju ich matki i tu kiedyś wrócić. Nie bardzo im się podobało życie w Europie, w śród stresu, walki szczurów i kultu mamony.

Joannę zakwalifikowano do programu i zaczęła dostawać lek na swoją chorobę. Czuła się dobrze, nie miała rzutów, a brak stresu powodował u niej polepszenie i radość z życia.

Po kilku latach od przeprowadzki, zmarł jej stryj Henryk. Bardzo to przeżyła. Nawet przychorowała nieco. Była to chyba najżyczliwsza osoba w jej otoczeniu, oprócz rodziny Jacka. Przepisał na nią tą posiadłość przy polanie, skąd rozpościerał się ten wspaniały widok na dolinę i gdzie spotkali się pierwszy raz z Jackiem.

Ot i tak toczyło się ich życie. Raczej spokojnie i przewidywalnie. Rzadko kiedy przetaczały się i zmierzały w ich kierunku jakieś burze niepowodzeń, porażek, przeżyć.

Ot żyli jak większość spokojnych ludzi w okolicy. Cieszyli się z małych radości które zsyłał im los, ze spełnionych planów, marzeń. Zostawiali innym ambitne plany, pogoń za zaszczytami, majątkiem. Uważali że takie życie jakie prowadzą, da im więcej spokoju i satysfakcji.

Powoli spełniali swoje marzenia i plany. Ze stoickim spokojem cieszyli się z tego, co zsyła im los…  

KONIEC… ;-D

Mam prośbę przy okazji... ;-D Skończyłem opowiadanie, które było sprawdzeniem mych możliwości i moim  postanowieniem noworocznym. Jeśli ktoś umiał by zredagować ten tekst i wie jak działają wydawnictwa by te opowiadanie wydać...To powiem - że jest moin marzeniem by to co napisałem, zaczęło żyć swoim życiem i poszło w świat, dając być może radość takim jak ja... A przy okazji, być może, jakbym dostał trochę grosza za ten tekst byłbym nadzwyczaj szczęśliwy... Dziękuję i proszę o ewentualny kontakt... ;-*